Δεν πάει καιρός που η Λευκωσία προσπαθούσε να πείσει την Αθήνα για την προώθηση περιφερειακών τριμερών συνεργασιών. Η σύσταση αυτών των συνεργασιών αρχικά με την Αίγυπτο και εν συνεχεία με το Ισραήλ είχαν την ιδιαίτερή τους σημασία. Οι τριμερείς και όχι οι διμερείς συνεργασίες είχαν μεγαλύτερη σημασία και έστελναν πιο ισχυρό μήνυμα. Πλην όμως, πολλοί ήταν εκείνοι στην Αθήνα που έβλεπαν με επιφύλαξη αυτές τις συνεργασίες σε σημείο που δικαιολογούσαν τις τουρκικές αντιδράσεις ότι προέκυπταν λόγω των ενεργειών της Κύπρου που έβαζε σε δύσκολη θέση την Ελλάδα. 

Στη συνέχεια, με αφορμή τις αποφάσεις για τον αγωγό της Ανατολικής Μεσογείου, ένα έργο που ξεκίνησε ως ιδέα από το Ισραήλ και με το οποίο η Κύπρος είχε κάθε λόγο να είναι υπέρ, οι γνωστοί κύκλοι των Αθηνών έσπευσαν αρχικώς να αμφισβητήσουν το όλο έργο υιοθετώντας προσεγγίσεις και ρητορικές παραγόντων που είχαν κάθε (πολιτικό και οικονομικό) συμφέρον να μην προωθηθεί το έργο. Και εύκολα υιοθετήθηκε η άποψη ότι τάχατες το τουρκολιβυκό σύμφωνο προέκυψε ως απάντηση στην πολιτική απόφαση για αγωγό. Βεβαίως, οι σχεδιασμοί της Άγκυρας είχαν από πολύ πιο πριν ξεκινήσει και δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με τις αποφάσεις που λαμβάνονταν σε κατοπινό στάδιο. 

Είναι επίσης γνωστό ότι η σύσταση αγωγών που διέρχονταν από τη Ρωσία και αλλού μέσω βορείου Ελλάδας επιδρούσε στο να υπάρχει αρκετή αδιαφορία από πλευράς Αθηνών σ’ ό,τι αφορά τον αγωγό της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά και γι’ αυτό στα τέλη του χρόνου όταν προέκυψαν και οι γνωστές τοποθετήσεις από αμερικανικής πλευράς έσπευσαν ουκ ολίγοι να αναδείξουν στο μάξιμουμ δυνατό το όλο θέμα. Δεν είναι υπερβολή να λεχθεί πως κάποιοι πανηγύριζαν γιατί η Ουάσιγκτον ενταφίαζε με την προσέγγισή της το όλο έργο. 

Ήρθε όμως ο πόλεμος στην Ουκρανία και τα δεδομένα άλλαξαν. Τα προβλήματα με τη Ρωσία γνωστά, με αποτέλεσμα να επηρεαστούν και εξαγωγές φυσικού αερίου προς τις χώρες της Ευρώπης. Αίφνης καταγράφεται μια απότομη στροφή και στο θέμα του αγωγού της Ανατολικής Μεσογείου και εκείνοι που στα τέλη του 2021 λοιδορούσαν και πανηγύριζαν για την προσέγγιση της Ουάσιγκτον τώρα βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά. 

Βλέπουν προοπτική συνεργασίας των χωρών της περιοχής και τη σύσταση αγωγού -εφόσον βεβαίως είναι οικονομικά εφικτός- ως μια πιθανή λύση για τη μεταφορά φυσικού αερίου από την Ανατολική Μεσόγειο προς την Ευρώπη. Κι επειδή ο αγωγός είναι ακόμα στις μελέτες και η Ευρώπη έχει άμεση ανάγκη για φυσικό αέριο ενόψει χειμώνα, αναζητήθηκαν άλλες λύσεις. Μεταφορά φυσικού αερίου από τις ισραηλινές πηγές προς την Αίγυπτο και απ’ εκεί προς την Ευρώπη. Με την Ελλάδα να μπαίνει στην όλη εξίσωση για να δημιουργηθούν αγωγοί από την Αίγυπτο προς την ελληνική επικράτεια. 

Σίγουρα αυτές οι εξελίξεις βοηθούν στον μέγιστο βαθμό την Ελλάδα και κανείς δεν το αμφισβητεί. Ωστόσο, παρά τα όσα θεμιτά επιχειρεί να διασφαλίσει η Ελλάδα, καταγράφονται στο πολιτικό-διπλωματικό ραντάρ και κάποιες περίεργες και συνάμα επικίνδυνες προσεγγίσεις. Καταγράφονται κινήσεις προκειμένου να αφεθεί εκτός της ενεργειακής εξίσωσης η Κύπρος, είτε με πρόσχημα πως ακόμα δεν έχει προχωρήσει με ουσιαστικές εξορύξεις είτε γιατί (κι αυτό είναι πιο επικίνδυνο) κάποιοι δεν θέλουν να προκαλέσουν την αντίδραση της Τουρκίας. 

Υιοθετείται και πάλι η λογική πως εάν εμπλακεί η Κύπρος στο όλο έργο, τότε θα αντιδράσει η Τουρκία και κατ’ επέκταση αυτό θα πλήξει τα συμφέροντα της Ελλάδας! Γνωστή προσέγγιση που αναπτύσσεται κατά καιρούς από συγκεκριμένους αθηναϊκούς κύκλους που με περισσή ευκολία σπεύδουν να δικαιολογήσουν την τουρκική προκλητικότητα. 

Το παράδοξο σ’ αυτό το θέμα είναι πως οι άλλες χώρες, που ενδεχομένως θα είχαν κάθε λόγο να κοιτάζουν τα δικά τους συμφέροντα, επιμένουν να θεωρούν την Κύπρο ως μέρος της εξίσωσης αναγνωρίζοντάς της τον ρόλο που έπαιξε στην όλη προσπάθεια για τη σύσταση των τριμερών συνεργασιών στην περιοχή. Κάποιοι σήμερα μπορεί για δικούς τους λόγους να μην θέλουν να αναγνωρίσουν τον ρόλο που έπαιξε η Κύπρος, αλλά αυτός ήταν σημαντικός. 

Γι’ αυτό και θα πρέπει η Λευκωσία να κινηθεί κατά τρόπο που να ξεκαθαρίσει το όλο σκηνικό πριν να είναι αργά και πριν κλείσουν συμφωνίες που θα την αφήσουν εκτός. Θα πρέπει να κινηθεί χωρίς συναισθηματισμούς, αλλά με αποφασιστικότητα για να αποτρέψει όσο πιο νωρίς γίνεται επικίνδυνες προσεγγίσεις. Πρέπει να γίνει αντιληπτό στην κυπριακή πλευρά πως εάν η ίδια δεν παλέψει για τα όσα δικαιούται κανείς δεν θα της τα προσφέρει. Είτε αυτός προέρχεται από φίλη γειτονική χώρα, είτε μιλά αραβικά είτε είναι ομόθρησκος και ομόγλωσσος.