**Άρθρο – Παρέμβαση του Στάνισλαβ Οσάτσι στον «Φ»
Κατά τη διάρκεια μιας εκδήλωσης κάποιος με ρώτησε: «Κύριε Πρέσβη, μήπως έχουμε πυροβολήσει στο πόδι μας»; Τότε δεν του απάντησα. Οι περιστάσεις τότε δεν το επέτρεπαν. Το θέμα όμως είναι αρκετά σοβαρό. Τώρα θα ασχοληθώ με αυτό το θέμα και θα καταθέσω την άποψή μου.
Από τότε που άρχισε η ειδική στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας στην Ουκρανία έχουν περάσει δυόμισι μήνες. Ποια συμπεράσματα θα μπορούσαν ήδη να εξαχθούν τώρα;
Το κυριότερο έγκειται στο γεγονός ότι η αντίδραση των πολιτικών μας αντιπάλων και οι επιβεβαιωμένες μαρτυρίες, που έχουν ληφθεί στα απελευθερωμένα εδάφη, επιβεβαιώνουν την ορθότητα και το έγκαιρο της απόφασής μας. Κατά το διάστημα αυτών των δυόμισι μηνών έχει αποκαλυφθεί πλήρως το γεγονός ότι η διένεξη στην Ουκρανία αποτελεί μονάχα ένα μέρος του μεγάλου πολέμου, ενός πολέμου της Δύσης κατά της Ρωσίας. Και ο πόλεμος αυτός ετοιμαζόταν από καιρό και με κάθε λεπτομέρεια. Τώρα οι στόχοι του έγιναν διαφανείς και φανεροί. Έτσι, ξέφυγε του Πρωθυπουργού της Πολωνίας σε απευθείας ομιλία του από την τηλεόραση και δήλωσε ότι ο κύριος στόχος της δυτικής συμμαχίας είναι η εξόντωση ολόκληρου του «ρωσικού κόσμου» και της «ρωσικής ιδεολογίας». Και ακριβώς είναι χάρη σ’ αυτόν που οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι εταίροι τους αποφάσισαν να φέρουν σε μια αιματηρή σύγκρουση δύο αδελφούς λαούς, εφοδιάζοντας το Κίεβο με όπλα και δισεκατομμύρια δολάρια, οδηγώντας τους σε έναν «πόλεμο».
Το παράδειγμα της Κύπρου μάς δίδαξε ότι «δεν επιτρέπεται να επαναλάβουμε δύο φορές το ίδιο λάθος». Γνωρίζαμε ότι η Ουκρανία, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ετοίμαζαν μια εισβολή στο Ντονμπάς για τις 8 Μαρτίου 2022 (τα έγγραφα που έπεσαν αργότερα στα χέρια μας απλώς το επιβεβαίωσαν) και στη συνέχεια σχεδίαζαν να εισβάλουν και στις νότιες περιοχές της Ρωσίας. Ήταν γι’ αυτό τον λόγο που αναλάβαμε δράση για να διασώσουμε εκείνους τους ρωσόφωνους ανθρώπους, που ζουν στην Ουκρανία, οι οποίοι δεν αποδέχθηκαν το ναζιστικό πραξικόπημα του 2014. Με τον τρόπο αυτό αποτρέψαμε μια μαζική αιματοχυσία και μια μαζική σφαγή άμαχου πληθυσμού από τους Ουκρανούς εθνικιστές.
Και σήμερα μέσα στην παράλογη ρωσοφοβική έξαρση η Δύση είναι έτοιμη να θυσιάσει όχι μονάχα τον λαό της Ουκρανίας, αλλά και τα συμφέροντα των δικών της πολιτών. Στην Ευρώπη, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο βρίσκεται σε εξέλιξη μια ενεργειακή κρίση. Την ίδια στιγμή οι Ευρωπαίοι ηγέτες ως συνήθως προσπαθούν να φορτώσουν την ανικανότητα και τη ρωσοφοβική τους εξάρτηση, στη Ρωσία. Και κανένας δεν θυμάται ότι ήταν ακριβώς η Ρωσία που κατασκεύασε τον γιγαντιαίο αγωγό φυσικού αερίου, τον North Stream-2, προτείνοντας την εξασφάλιση στην Ευρώπη φθηνών καυσίμων για μεγάλο χρονικό διάστημα. Για το τι απέγινε με το σχέδιο αυτό και ποιος το έχει θάψει, στους Ευρωπαίους «εταίρους» μας δεν συμφέρει να θυμούνται.
Βρισκόμαστε όμως στις παραμονές και ενός νέου κακού. Η ανθρωπότητα βρίσκεται στα πρόθυρα της μεγαλύτερης στη νεότερη ιστορία κρίσης τροφίμων. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, κατά το άμεσο προσεχές μέλλον απόλυτη πείνα θα καλύψει το Αφγανιστάν, τη Συρία και τις χώρες της Βόρειας Αφρικής, με σύνολο πληθυσμού πέραν των 55 εκατομμυρίων ανθρώπων. Προς τα πού θα κατευθυνθούν τα εκατομμύρια των προσφύγων, που θα τρέχουν να σωθούν από τη φτώχεια; Ποιος θα φέρει την ευθύνη για τη νέα «απόλυτη πείνα» και τη μεγαλύτερη προσφυγική κρίση μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο; Φυσικά η Δύση έχει έτοιμη τη συνηθισμένη απάντηση της, -βεβαίως για όλα φταίει η Ρωσία. Όμως, όπως και με την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με τον αγωγό φυσικού αερίου North Stream-2, κανένας στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θέλει να απαντήσει στο ερώτημα: Ποιανού ήταν η πρωτοβουλία για την έναρξη της τρέλας της επιβολής κυρώσεων, ποιος κατέστρεψε όλες τις λογιστικές αλυσίδες και διαδρομές, ποιος απαγόρευσε την εξαγωγή οποιωνδήποτε εμπορευμάτων από τη Ρωσία, ποιος αφαίρεσε από τη Ρωσία τις άδειες ενοικίασης πλοίων για τη μεταφορά εμπορευμάτων και απαγόρευσε σε ρωσικά πλοία υπό οιανδήποτε σημαία να εισέρχονται στα λιμάνια τους;
Και εσείς μου λέτε ότι δεν έγιναν «πυροβολισμοί στα πόδια σας»; Και τι γίνεται με την αύξηση του πληθωρισμού σε όλο τον κόσμο, περιλαμβανομένης και της Κύπρου; Για παράδειγμα, η αύξηση της τιμής στα καύσιμα. Και η έλλειψη σιτηρών, λιπασμάτων και άλλων εμπορευμάτων από τη Ρωσία; Και η μείωση των εισοδημάτων από τον τουρισμό; Όλα αυτά είναι εντάξει;
Βέβαια κρίσεις υπήρξαν και στο παρελθόν. Όμως εκείνες ήταν παγκόσμιες κρίσεις και αφορούσαν τις παλινδρομήσεις της παγκόσμιας αγοράς και δεν αποτελούσαν το αποτέλεσμα τεχνητών κυρώσεων, που επιβλήθηκαν από κάποιους. Οι κρίσεις στην Κύπρο του 2008 και του 2013 και οι συνέπειές τους απαμβλύνθησαν κυρίως χάριν στις μεγάλες ρωσικές επενδύσεις, τα δάνεια και τον τουρισμό από τη Ρωσία.
Ευρώπη και Κύπρος «πυροβολούν πάνω στα πόδια τους»
Η επίλυση του προβλήματος της έλλειψης τροφίμων και άλλων εμπορευμάτων είναι εφικτή. Το πρόβλημα όμως έγκειται στο εξής: Θα μπορέσει η ομοφωνία των Βρυξελλών να ξεπεράσει τις αντιρωσικές επιδιώξεις της και να διασώσει την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο από μια νέα καταστροφή; Υποθέτουμε πως δεν θα μπορέσει. Ο «θάνατος του εγκεφάλου», σύμφωνα με τα λεχθέντα από τον Γάλλο Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, έχει ήδη καλύψει ολόκληρο το ΝΑΤΟ. Θα προσθέταμε ότι έχει καλύψει και ολόκληρη τη γραφειοκρατία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ας επιστρέψουμε όμως ξανά στο θέμα της κρίσης στην Ουκρανία. Επαναλαμβάνω ότι κατά τους δύο μήνες που πέρασαν έχουμε πεισθεί ότι ήταν ορθή η απόφασή μας για την αναγκαιότητα αποστρατιωτικοποίησης και αποναζιστικοποίησης του εχθρικού και άκρως επιθετικού πεδίου, που είχε διαμορφωθεί κοντά στα σύνορά μας. Στις περιοχές που έχουν απελευθερωθεί έχουμε εντοπίσει εργαστήρια κατασκευής βιολογικών όπλων και επίσης εντοπίσαμε εκατοντάδες Βρετανούς, Πολωνούς και Αμερικανούς μισθοφόρους και αποκαλύψαμε σχέδια προετοιμασίας εισβολής στις δύο Δημοκρατίες του Ντονμπάς.
Όχι για κάποια εδάφη, αλλά για χάρη αυτής τούτης της ύπαρξης της Ρωσίας θα φέρουμε σε πέρας την επιχείρησή μας μέχρι του σημείου που χρειαζόμαστε. Και αυτό δεν αποτελεί απόφαση μονάχα του Βλαντίμιρ Πούτιν, αλλά απαίτηση ολόκληρης της ρωσικής κοινωνίας. Προχωρούμε αργά και σταθερά και χωρίς υποχωρήσεις, διατηρώντας τη ζωή των στρατιωτών μας και του άμαχου πληθυσμού. Το μεγάλο ψέμα αναφορικά με τη Μπούτσα (τα στρατεύματά μας εγκατέλειψαν την πόλη στις 30 Μαρτίου, τα δε πτώματα, τα οποία μέχρι σήμερα δεν έχουν αναγνωριστεί από κανένα, εμφανίστηκαν στους δρόμους στις 4 Απριλίου), όπως και άλλα παρόμοια fakes δεν πρόκειται να μας σταματήσουν.
Σύμφωνα με τα λόγια του Σεργκέι Λαβρώφ, εμείς πράξαμε το παν για να αποφύγουμε την απευθείας σύγκρουση. Αφού όμως μας έχουν προκαλέσει θα απαντήσουμε. Και είμαστε συνηθισμένοι στις κυρώσεις της Δύσης. Και θα ήθελα να προσθέσω ότι ο πόλεμος των κυρώσεων αποτελεί παράδειγμα πως η Ευρώπη και η Κύπρος μαζί με αυτήν «πυροβολούν πάνω στα πόδια τους».
*Πρέσβης της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Κυπριακή Δημοκρατία
