Σε ηλικία 86 ετών έφυγε από τη ζωή το πρωί της Πέμπτης η ζωγράφος, σκηνογράφος και εκπαιδευτικός Κλάρα Ζαχαράκη Γεωργίου, με σπουδαία συνεισφορά στην εξέλιξη του κυπριακού θεάτρου.
Το δυσάρεστο νέο έκανε γνωστό, ο γιος της, ο γνωστός σκηνογράφος και ενδυματολόγος Εδουάρδος Γεωργίου.
Ήταν η πρώτη γυναίκα σκηνογράφος που σκηνογράφησε για τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου, με τον οποίο είχε συνεργαστεί ως σκηνογράφος – ενδυματολόγος σε τουλάχιστον 20 παραγωγές από το 1977 μέχρι το 1994. Η πρώτη της συνεργασία ήταν στην παραγωγή «Το Βαρελάκι με το μέλι» του Λεβ Ουστίνωφ σε σκηνοθεσία Βλαδίμηρου Καυκαρίδη. Στη συνέχεια σκηνογράφησε σχεδόν όλα τα έργα του Λεβ Ουστίνωφ που ανέβηκαν στην Κύπρο. Στο ελεύθερο θέατρο συνεργάστηκε κυρίως με το Θέατρο Ένα και την ΕΘΑΛ.
Μέσω της ευρηματικότητας των πολυάριθμων σκηνογραφιών της, πρόσφερε εμπνευσμένες δημιουργίες, εμποτισμένες με μελέτη, ευλάβεια και σεβασμό προς την ολιστική προσέγγιση και ανάδειξη του θεατρικού κειμένου και της θεατρικής τέχνης.
Γεννήθηκε στη Λέρο το 1938. Αποφοίτησε από το Β’ Γυμνάσιο Αθηνών και σπούδασε ζωγραφική και σκηνογραφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της ελληνικής πρωτεύουσας. Αργότερα (1977 – 78) φοίτησε σε Σχολή Θεάτρου στο Παρίσι με μετεκπαίδευση στη σκηνογραφία, στην κατασκευή μαριονέτων και στην οργάνωση κοινωνικοπολιτιστικών εκδηλώσεων. Απέκτησε τον τίτλο Maitrise στη σκηνογραφία από το Πανεπιστήμιο VIII του Παρισιού.
Στην Κύπρο εγκαταστάθηκε το 1963 και από το 1967 άρχισε να διδάσκει τέχνη σε γυμνάσια μέχρι και το 1993. Διέπρεψε ως εκπαιδευτικός, για δεκαετίες πρόσφερε τις γνώσεις της για την τέχνη στους νέους ανθρώπους που μέχρι σήμερα θυμούνται την αγαπημένη δασκάλα.
Διετέλεσε επίσης για μέλος, κοσμήτορας, ταμίας και γραμματέας του ΔΣ του Κυπριακού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (1981 έως 1996).
Στον τομέα της ζωγραφικής χρησιμοποιούσε ποικίλα υλικά (ακουαρέλα, τέμπερα, λάδι κ.λπ.). Ενδιαφέρουσα είναι επίσης η ζωγραφική της σε υφάσματα για φορέματα. Εργάστηκε με επιτυχία και στον τομέα φιλοτέχνησης αφισών, ενώ πήρε μέρος σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής και παρουσίασε έργα της σε τουλάχιστον 14 ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής στην Κύπρο και στο εξωτερικό.
Το 1982, ύστερα από σχετικό διαγωνισμό, δικά της σχέδια επελέγησαν από την Κεντρική Τράπεζα Κύπρου κι απετέλεσαν τις παραστάσεις που κοσμούσαν μέχρι και το 2008 τα νέα κυπριακά κέρματα που αντικατέστησαν τα προηγούμενα.
Το 2007 τιμήθηκε με το Βραβείο Πολιτιστικής Προσφοράς Τεύκρου Ανθία – Θεοδόση Πιερίδη της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ. Τιμήθηκε, επίσης, από το Κυπριακό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου για την προσφορά της στο Κυπριακό Θέατρο.
Τα σκληρά παιδικά της χρόνια στη Λέρο, εν μέσω Κατοχής, εμφυλίου και διωγμών των αριστερών, τα καταγράφει στο βιβλίο της «Μεγαλώσαμε όπως τα αγριόχορτα», που κυκλοφόρησε το 2015 από τις εκδόσεις Εντός, παρουσιάζοντας τη συγκλονιστική ιστορία των ανθρώπων της εποχής, γυναικών, αντρών και παιδιών, οι οποίοι ήταν ταγμένοι στον αγώνα για λευτεριά, κοινωνική δικαιοσύνη και ειρήνη. Η συγγραφική της δραστηριότητα εκφράστηκε μέσω των βιβλίων της «Κλάρα, Κείμενα και έργα» (Λευκωσία 2002), «Μένω να κοιτώ, Ταξιδιωτικά ημερολόγια» (Λευκωσία 2011) και «Ο Αριστοφάνης και το έργο του Ειρήνη, μια σκηνογραφική και ενδυματολογική προσέγγιση» (εκδόσεις ΕΝΤΟΣ, 2015).
Η κηδεία της τελείται την Κυριακή 10 Νοεμβρίου και ώρα 11π.μ. από τον Ναό Παναγίας Χρυσελεούσας στη Σια. Αντί στεφάνων θα γίνονται εισφορές για το Κυπριακό Κέντρο Θεάτρου για Παιδιά και Νέους – ASSITEJ (Κύπρος). Εισφορές μπορουν να γίνουν και στο ΙΒΑΝ : CY 0600 2001 9500 0035 7037 7916 15 στην Τράπεζα Κύπρου.
Συλλυπητήρια από φορείς και κόμματα
Ο Πρόεδρος, η Αντιπρόεδρος, τα Μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, το Διοικητικό και Τεχνικό προσωπικό του ΘΟΚ εξέφρασαν τη βαθιά τους λύπη για τον θάνατο της Κλάρας Ζαχαράκη-Γεωργίου, «μιας χαρισματικής γυναίκας, σπουδαίας εικαστικού, σκηνογράφου και εκπαιδευτικού».
Με τον ΘΟΚ συνεργάστηκε στις παραγωγές «Το βαρελάκι με το μέλι» (1977), «Το γενναίο βατραχάκι» (1979), «Τα δυο αδέλφια και το μαύρο ποτάμι» (1981), «Θανασάκης ο πολιτευόμενος» (1981), «Η γκρίζα πολιτεία» (1981), «Η αυτοκρατορία» (1982), «Αχ αυτά τα φαντάσματα» (1982), «Ο φίλος μου ο πίθηκος» (1983), «Ευτυχώς τρελλάθηκα» (1984), «Θαμμένο παδί» (1985), «Ήταν ένα μικρό καράβι» (1985), «Αλλοίμονο στους νέους» (1985), «Επικίνδυνο παιχνίδι» (1987), «Ο εξωγήινος και ο Ντην» (1988), «Καληνύχτα Μητέρα» (1988), «Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας» (1988), «Ονειρούλης» (1989), «Ένας ήρως με παντόφλες» (1990), «Το χρυσό βουνό» (1992), «Ατσαλένιες Μαγκνόλιες» (1994).
Το Κυπριακό Κέντρο Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (ΚΚΔΙΘ) εξέφρασε τη βαθιά του θλίψη για τον θάνατο της Κλάρας Ζαχαράκη – Γεωργίου, που «μέσω του εξέχοντος έργου και της συνεισφοράς της, συνέβαλε στην εξέλιξη του κυπριακού θέατρου και ενέπνευσε τον πολιτισμό και την παιδεία τόσο στης Κύπρου όσο και της Ελλάδος». Συλληπήρια εξέφρασε και το Κέντρο Θεάτρου για Παιδιά και Νεαρά Άτομα – ASSITEJ Κύπρου.
Το ΑΚΕΛ εξέφρασε τη βαθύτατη του θλίψη για τον θάνατο της Κλάρας Ζαχαράκη Γεωργίου «η οποία για περισσότερο από εξήντα χρόνια υπηρέτησε με μεγάλη αφοσίωση, ταλέντο, δημιουργικότητα και εντιμότητα τον πολιτισμό και την παιδεία της Κύπρου, αλλά και της Ελλάδας».
Όπως αναφέρεται, η εγκατάστασή της Κλάρας Ζαχαράκη Γεωργίου στην Κύπρο το 1963, σε χρόνια δίσεκτα για τον κυπριακό λαό, την έφερε κοντά σε σημαντικά ιστορικά γεγονότα που εξελίχτηκαν σε ανείπωτες τραγωδίες. Ως άνθρωπος, που βίωσε ο ίδιος παρόμοιες καταστάσεις, δεν μπορούσε να μην συγκλονιστεί από το δράμα και τον πόνο του λαού μας εκφράζοντας μέσα από την τέχνη της , τη δική της διαμαρτυρία. Μέχρι την τελευταία πνοή, η Κλάρα Ζαχαράκη Γεωργίου κουβαλούσε στην ψυχή της τις οδυνηρές εμπειρίες της συνεχιζόμενης ανοικτής πληγής της Κύπρου.
Το ΑΚΕΛ μετέφερε τα συλλυπητήριά του στον σύζυγό της Άρη Γεωργίου και στα παιδιά της Γιώργο, Εδουάρδο και Μύρια και καθώς και σε όλους τους οικείους της.
