Απεβίωσε σήμερα σε ηλικία 79 ετών ο Ανδρέας Κωνσταντινίδης, ένας από τους γνωστότερους και πιο επιτυχημένους σκηνοθέτες του ΡΙΚ.
Γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1944. Αποφοίτησε από το Παγκύπριο Γυμνάσιο και σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου στην Αθήνα. Ακολούθως προσελήφθη στην τηλεόραση του ΡΙΚ, όπου διακρίθηκε σε όλα τα είδη τηλεοπτικής παραγωγής, όπως θέατρο, τηλεταινίες, ντοκυμαντέρ, ρεπορτάζ. Στον Κωνσταντινίδη ανήκει η μεγαλύτερη τηλεοπτική παραγωγή του ΡΙΚ «Πέτρος ο Α΄», στην οποία συμμετείχαν πέραν των 60 ηθοποιών και για τα κοστούμια εργάστηκαν τρεις ενδυματολόγοι. Γυρίστηκε στο κάστρο του Κολοσσίου.
Πέραν του Πέτρου του Α’ σκηνοθέτησε πολλά άλλα θεατρικά έργα που άφησαν εποχή. “Χαιρετισμοί”{1979} είναι ο τίτλος της πρώτης τηλεταινίας που έκαμε το ΡΙΚ, σε σκηνοθεσία Ανδρέα Κωνσταντινίδη. Περιλαμβάνει τρεις αληθινές ιστορίες από το 1974. Ανάμεσα σε αυτές η ιστορία μιας νεαρής που βιάστηκε στην εισβολή και των τραυμάτων που κουβαλούσε μέσα της.
Το ντοκυμαντέρ του με τίτλο “Missing fate unknown”αναφέρεται στο καυτό μέχρι σήμερα θέμα των αγνοουμένων. Ο Αντρέας σε συνεργασία με το ακαδημαϊκό Μιχάλη Ατταλίδη έκανε μια εκτεταμένη έρευνα και στοιχειοθέτησε τη εγκληματική συμπεριφορά της Τουρκίας στην τραγική αυτή πτυχή του Κυπριακού.
Ο Ανδρέας μαζί με συνεργείο του ΡΙΚ, τον κινηματογραφιστή Δώρο Παρτασίδη και τον δημοσιογράφο Δημήτρη Αντρέου είχαν κινηματογραφήσει το 1974 με κίνδυνο της ζωής τους έναν τάφο στην περιοχή Δερύνειας, όπου είχαν αποτεθεί πρόχειρα ζεύγος Ελληνοκυπρίων που εκτελέστηκαν από τους Τούρκους.
Άξιο μνήμης είναι και ένα εκτενές ρεπορτάζ του με θέμα την επιστροφή αιχμαλώτων, όπου κεντρικό πρόσωπο ήταν η συνάδελφός μας στο ΡΙΚ Αστέρω, η οποία ανέμενε την επιστροφή του συζύγου της. Στον Ανδρέα ανήκουν και τα συγκλονιστικά φιλμάκια που μεταδόθηκαν πριν από την εναλλαγή του χρόνου μετά το 1974, όπου ακούστηκε για πρώτη φορά το τραγούδι του Μάριου Τόκα, σε στίχους Κώστα Μόντη και ερμηνευτή τον Γιώργο Νταλάρα, «Ανασήκωσε την πλάτη κι απόσεισέ τους, Πενταδάχτυλε.
Μεγάλη και ανεκτίμητη είναι η προσφορά του Ανδρέα Κωνσταντινίδη και στα κινηματογραφικά δρώμενα και την κινηματογραφική παιδεία της Κύπρου από τη θέση του ως ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος της Κινηματογραφικής Λέσχης Κύπρου, αργότερα Λευκωσίας, και της Κυπριακής Ταινιοθήκης. Τον ενδιαφέρον του Ανδρέα δεν εξαντλείτο μόνο στην σκηνοθεσία, ήταν ένας ενεργός, σκεπτόμενος πολίτης με προοδευτικές ιδέες και συμμετοχή στην πολιτική, κοινωνική, εκπαιδευτική και πολιτιστική ζωή του τόπου. Σύζυγός του η Χλόη και είχε δύο παιδιά, την Έλενα, καθηγήτρια στο Πάντειο πανεπιστήμιο, και τον Αλέξανδρο.
Συγκλονιστική λεπτομέρεια: Ο αγαπητός μας Ανδρέας έφυγε από τη ζωή, σήμερα το πρωί στο σπίτι του στη Λευκωσία, λίγα μόνο λεπτά μετά τη συμπλήρωση συνέντευξής του στον συνάδελφο και φίλο του Παύλο Παύλου, με κινηματογραφιστές τον Χρίστο και τη Λήδα Αγιομαμίτη, για τις ανάγκες σειράς επετειακών εκπομπών του ΡΙΚ με τίτλο «Μνήμης αφήγηση», στην οποία υπάλληλοι του ΡΙΚ θα καταθέσουν όσα έζησαν στο πραξικόπημα και την εισβολή του 1974.
Ο Ανδρέας αντιμετώπισε με γενναιότητα πολλά προβλήματα υγείας που περιλάμβαναν και μεταμόσχευση ήπατος, αλλά τίποτε δεν προμήνυε τη σημερινή ξαφνική όσο και τραγική εξέλιξη, καθώς με παραστατική αφήγηση και χωρίς εμφανείς δυσκολίες κατέθεσε όλα όσα βίωσε στην τραγωδία της Κύπρου το 1974. Αμέσως μετά συνέβη το μοιραίο, που δεν αποφεύχθηκε, παρά την άμεση και ηρωική προσπάθεια δύο ομάδων ασθενοφόρων από το «Απολλώνιο» που βρίσκεται δίπλα από το σπίτι του και το Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας. Συμβολικά ίσως, θεία βουλήσει, επήλθε η αναχώρησή του από τη ζωή συντροφιά με μια τηλεοπτική κάμερα και συναδέλφους του από τα χρόνια του ΡΙΚ.
Στο καλό, καλέ φίλε, συνάδελφε Ανδρέα. Δεν πέρασες απαρατήρητος απ’ αυτή τη ζωή. Η μνήμη σου θα συντηρείται ες αεί με τα υψηλής τέχνης και αισθητικής δημιουργήματά σου.
* Ο Παύλος Κ. Παύλου είναι δημοσιογράφος
