Με την ολοκλήρωση προχθές της διαδικασίας παραχώρησης αδειών εξερεύνησης στην κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), η εικόνα με τις αδειοδοτήσεις έχει ως εξής: Στα οικόπεδα 2, 3 και 9 έχουμε την κοινοπραξία ENI – KOGAS, στα 6 και 11 την κοινοπραξία ΕΝΙ – ΤΟΤΑL, στο 8 την ΕΝΙ, στο 10 την κοινοπραξία Εxxon Mobil – Qatar Petroleum και στο 12 (μέρος του, περιοχή Αφροδίτη) τη British Gas και τη Noble με Avner – Delek.
Μετά και τους τρεις γύρους αδειοδοτήσεων παραμένουν κενά τα οικόπεδα 4,5 και 7. Επομένως στο νότιο και ανατολικό μέρος της κυπριακής ΑΟΖ όπου έχουν διαχωριστεί οικόπεδα, τα πράγματα έχουν προχωρήσει σημαντικά. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις συμφωνίες για ερευνητικές δραστηριότητες. Όπως είναι γνωστό ερευνητικές γεωτρήσεις έχουν γίνει στο 12 που απέδειξαν κοιτάσματα φυσικού αερίου και στο 9 που ήταν ανεπιτυχείς. Η επόμενη διάτρηση τοποθετείται στα μέσα Ιουλίου στο οικόπεδο 11 και στη συνέχεια σε άλλα οικόπεδα το 2018.
Εάν δεν υπήρχε το κυπριακό πρόβλημα στη μέση, τα πράγματα σαφώς θα κινούνταν με πολύ πιο γρήγορους ρυθμούς αλλά, δυστυχώς, αυτό δεν μπορούμε να το αποφύγουμε. Δεν παύουν όμως οι τελευταίες εξελίξεις με τον γ’ γύρο αδειοδότησης να αποτελούν ένα σημαντικό βήμα. «Πρόκειται για πολύ σημαντική εξέλιξη τόσο για την κυπριακή ΑΟΖ, όσο και για την Ανατολική Μεσόγειο ευρύτερα», είπε ο υπουργός Ενέργειας, και έχει δίκαιο.
Οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο στον τομέα των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων δεν είναι τόσο απλές όσο μπορεί να νομίζουν κάποιοι στην Κύπρο και δεν εννοώ τον κ. Λακκοτρύπη. Εμπεριέχουν το γεωστρατηγικό στοιχείο και τον ανταγωνισμό των μεγάλων χωρών της περιοχής, που πάντα διεκδικούν έναν ευρύτερο ρόλο. Μεταξύ αυτών και η Τουρκία. Γι’ αυτό και δεν πρέπει να υποτιμάται ως παράγοντας, ούτε όμως να υπερτιμάται. Όσο οι κινήσεις μας γίνονται με τρόπο προσεκτικό και κτίζονται πάνω σε ρεαλιστικά σενάρια, τότε θα καταγράφεται και πρόοδος. Διαφορετικά, θα μείνουμε εκτεθειμένοι σε κινδύνους πολύ μεγαλύτερους από τη μη πρόοδο των ερευνών στην ΑΟΖ.
