Τι άλλαξε και τι έμεινε ίδιο στην Κύπρο μέσα σε ένα τέταρτο του αιώνα 
                
Όταν πρωτοήρθα στην Κύπρο πριν από 25 χρόνια, δεν υπήρχαν καφέ και τραπεζάκια έξω στη Λευκωσία -μόνο το Garden απέναντι από το Μουσείο. Μπορούσες να φας μόνο 1 με 2 το μεσημέρι και 8 με 10 το βράδυ. Μια φορά, θυμάμαι, με έδιωξαν από σουβλατζίδικο αφού είχα μόλις παραγγείλει μια μπίρα, όταν η ώρα πήγε τρεις· μια άλλη φορά πεινάσαμε στις Πλάτρες Χριστούγεννα βράδυ, επειδή «ε, γιορτή είναι, έδωσα άδεια στον σεφ». Σήμερα τα καφέ είναι αμέτρητα, γεμάτα όλες τις ώρες, ενώ στα κέντρα ξενυχτάνε. Οι ρυθμοί ήταν χαλαροί σε σχέση με την Αθήνα· σήμερα ίδιο είναι μόνο το ότι, αφού ανάψει πράσινο στα φώτα τροχαίας, το μήνυμα φτάνει στον εγκέφαλο του οδηγού μετά από 17 δεύτερα, και στα πάρκινγκ τρία αυτοκίνητα πιάνουν πέντε θέσεις περίπου, πάνω στις άσπρες γραμμές.
 
Ο Βασιλείου έχανε τότε τις εκλογές από τον Κληρίδη χάρη στην υπεροψία του, με το ΑΚΕΛ να πέφτει απ’ τα σύννεφα, παρά τις καθαρές ενδείξεις περί αυτού. Οι Γ.Γ. του ΟΗΕ και οι ειδικοί τους απεσταλμένοι ήταν, και είναι ακόμα, ο ένας χειρότερος από τον άλλο, το ίδιο εχθρικές απέναντί μας είναι πάντα και οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ, της Μ. Βρετανίας, των Ευρωπαίων… όλων δηλαδή, αλλά είναι απλή σύμπτωση. Όλοι οι Κύπριοι Πρόεδροι θέλουν να λύσουν το Κυπριακό με ένα βήμα μπρος και δύο πίσω -μπορεί και περισσότερα, κοντεύουμε πια να επιστρέψουμε στο 1974, ενώ κάποιοι ζουν ακόμα στον καιρό της ΕΟΚΑ, μερικοί και της ΕΟΚΑ Β. Κάποτε διαδήλωναν μπροστά στην Πράσινη Γραμμή για επιστροφή· και σήμερα γίνεται το ίδιο, μερικοί μάλιστα το κάνουν αμέσως μόλις επιστρέψουν από τα κατεχόμενα.
 
Τότε δεν εντυπωσιαζόταν κανείς άμα π.χ. ο Κληρίδης έκανε εγκαίνια σε ένα σουπερμάρκετ, ή ο Σιακόλας χάριζε ένα φυλάκιο στην Αστυνομία· σήμερα όλοι βλέπουν διαπλοκή. Όλοι έπαιρναν δάνεια, ακόμα και για να «παίξουν» ΛΟΤΟ (στο Χρηματιστήριο), οι τράπεζες ήταν φιλικές, μία μάλιστα μας χάρισε ένα αντικαρκινικό κέντρο κλείνοντας κάθε κρατικό, και αυτό φαίνεται ότι άρεσε τόσο στους βουλευτές μας (φυσικά και στην τράπεζα), ώστε μας ετοιμάζουν και άλλα τέτοια, κρατικά επιχορηγούμενα, ώστε να πληρώνουμε όλοι τις «δωρεάν» υπηρεσίες τους. Φταίει ίσως το ότι οι τράπεζες, αφού τις σώσαμε από τη χρεοκοπία (στην οποία οδηγήθηκαν λόγω των ειδικών «εξυπηρετήσεων» σε επιλεγμένους πελάτες τους) θέλουν τώρα να μας τιμωρήσουν για την ευπιστία μας, παίρνοντας πίσω τις «οκέλες» που χτίσαμε με τα δάνεια που δεν μπορούμε να επιστρέψουμε από τότε που τις σώσαμε….
 
«Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν», τραγουδούσε τότε προφητικά ο αγαπημένος μας Παπάζογλου, το ασπάζονται απολύτως και οι Τούρκοι. Δεν υπήρχαν τόσοι φτωχοί ή άνεργοι, όμως τώρα οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι λόγω της κρίσης που έκανε άλλους φτωχούς -εντάξει, βοήθησαν αρκετά οι κυβερνώντες και στα δύο. Στο Κυπριακό, βρισκόμαστε πάντα στην τελευταία ευκαιρία (τώρα απέκτησε και παράθυρο), ο «αγώνας» μοιάζει ποδοσφαιρικός, μεταξύ «πατριωτών» και «ναινέκων, η απελευθέρωση λέγεται πια «διζωνική» και «επανένωση», ενώ η δίκαιη λύση έγινε μια σκέτη λύση, όπου οι καρέκλες εξουσίας θα είναι διπλές -σαν τις λιμουζίνες που μειώθηκαν για να αυξηθούν. Σε άλλα 25 χρόνια, θυμηθείτε με…