Οι «Απαρατήρητοι» έχουν ψυχή

 

Στην Ελλάδα γίνεται μια έντονη συζήτηση για τα εργασιακά. Ο ένας μιλά για επταήμερη εργασία και ψυκτικούς από το Περιστέρι, ο άλλος εγκαλείται ότι επιδιώκει εξίσωση προς τα κάτω και πολεμά την αριστεία, όλοι μαζί επαγγέλλονται μείωση της ανεργίας μέσα από την ανάπτυξη. Αλλά τι συμβαίνει όταν είσαι ταμίας στο σούπερμάρκετ με 320 ευρώ ή ντελιβεράς με 3 ευρώ την ώρα και τα έξοδα του παπιού δικά σου;  Τότε δεν σε “πιάνει” το πρόγραμμα κανενός κόμματος, δεν σου απευθύνεται κανένα προεκλογικό σποτ και δεν σε “μετράει” καμία δημοσκόπηση. 

Οι «Απαρατήρητοι» της δημοσιογράφου Αγγελικής Σπανού (εκδόσεις Πόλις) ενοχλούν γιατί μας θυμίζουν μια σκληρή κοινωνική πραγματικότητα που δεν θέλουμε να την ξέρουμε. Είναι δέκα ιστορίες ανθρώπων που δεν έχουμε προσέξει, γιατί είναι σχεδόν αόρατοι στην επαγγελματική τους καθημερινότητα, όπως η κυρία στα διόδια, η οδοκαθαρίστρια, η τηλεφωνήτρια, η ταξιθέτρια, ο παρκαδόρος, ο τραυματιοφορέας, ο θυρωρός, ο δικαστικός κλητήρας. Δίνουν τη μάχη του βιοπορισμού σε μια συνθήκη αφόρητης επανάληψης, έλλειψης επικοινωνίας, χαμηλών αποδοχών, σκληρών ωραρίων, χωρίς προοπτική ανέλιξης, αντιμέτωποι με την απουσία ενσυναίσθησης των γύρω. Δεν τους παρατηρούμε αλλά μας παρατηρούν, δεν τους ξέρουμε αλλά μας ξέρουν. Εχουν χρέη, αγωνίες, απώλειες, μοναξιά και παλεύουν με τη δυσκολία της επαγγελματικής τους πραγματικότητας ενώ ερωτεύονται, χωρίζουν, φαντασιώνονται, απογοητεύονται, πονούν, ονειρεύονται. 

Μας εξυπηρετούν και περιμένουν ένα χαμόγελο, ένα ζεστό βλέμμα, μια ευγενική κουβέντα. Σπάνια παίρνουν αυτό που έχουν ανάγκη και ακόμη πιο σπάνια βρίσκουν νόημα συναλλασσόμενοι μαζί μας. Η επόμενη φορά που θα κλείσουμε το τηλέφωνο στην κοπέλα που μας ενοχλεί για να προωθήσει ένα προϊόν, η επόμενη φορά που θα περάσουμε τα διόδια χωρίς ένα “ευχαριστώ”, αν δεν δώσουμε φιλοδώρημα στον ντελιβερά και αν δεν ρωτήσουμε το όνομα του κυρίου στην είσοδο του κτιρίου όπου στεγάζεται το γραφείο μας, θα μας είναι πιο δύσκολο αν έχουμε διαβάσει τους “Απαρατήρητους” που μας μαθαίνουν ότι έχουν ψυχή και όσοι έμειναν πίσω στον φρενήρη ανταγωνισμό της εποχής. Εμείς έχουμε; 

 

Πηγή: philenews