Από βδομάδας θα γυρίσουμε σελίδα. Ήδη άρχισαν να παρεισφρέουν άλλες ειδήσεις στην επικαιρότητα. Για την Καρντάσιαν, τη Μαντόνα, τους πρίγκηπες της Αγγλίας… Όλα αυτά που λειτουργούν σαν κατευναστικά, δημιουργώντας για λίγο την ψευδαίσθηση πως στη ζωή δεν υπάρχουν προβλήματα παρά μόνο τα ψευτοδράματα των ανθρώπων αυτών. Κι αυτό είναι πολύ βολικό. Για να συνεχίσουν αμέριμνοι το έργο τους αυτοί που μας κυβερνούν. Δεν θα πρέπει όμως να ξεχάσουμε. Όχι μόνο για τα δεκάδες θύματα της αδιανόητης αυτής τραγωδίας αλλά για όλους μας. Για να νοιώθουμε ασφαλείς όταν αφηνόμαστε στα χέρια άλλων. Στο τρένο, στο αεροπλάνο, στο χειρουργείο, στη σχολική αίθουσα… Δεν αφορά μόνο την Ελλάδα αυτό που έγινε. Όχι μόνο λόγω των δύο δικών μας παιδιών που χάθηκαν, αλλά γιατί από τις ίδιες παθογένειες πάσχει και το δικό μας σύστημα. 

Μπορεί αυτή τη στιγμή να υπάρχει μία προσπάθεια επίρριψης της ευθύνης στον σταθμάρχη που έκανε το μοιραίο λάθος –και όντως είναι δική του η ευθύνη– αλλά όσα έρχονται στη δημοσιότητα αποκαλύπτουν τη σαθρότητα των βάσεων πάνω στις οποίες είναι φτιαγμένες κοινωνίες όπως η ελλαδική αλλά και η δικιά μας. Ο εν λόγω άνθρωπος, 59 χρόνων, είχε αρχίσει δουλειά στον ΟΣΕ ως αχθοφόρος. Πριν μια δεκαετία στο πλαίσιο προγράμματος εξυγίανσης του Οργανισμού μετατέθηκε σε άλλο φορέα του Δημοσίου και συγκεκριμένα στο υπουργείο Παιδείας, άγνωστο σε πιο πόστο και με τι καθήκοντα. Πριν έναν χρόνο επέστρεψε στον Οργανισμό Σιδηροδρόμων και αφού έτυχε ταχείας εκπαίδευσης –έξι μηνών– ανέλαβε το πόστο του σταθμάρχη Λάρισας. Ένα πόστο, που όταν προκηρύχθηκαν οι θέσεις, οι υποψήφιοι δεν θα έπρεπε να υπερβαίνουν το 42ο έτος της ηλικίας τους. Για τη Λάρισα, λένε τα δημοσιεύματα, οι θέσεις που προκηρύχθηκαν ήταν δύο: Για έναν έμπειρο στο πόστο του σταθμάρχη και έναν άπειρο, χωρίς προηγούμενη προϋπηρεσία. Ο συγκεκριμένος ήταν έμπειρος, αλλά αχθοφόρος. Του ανατέθηκε όμως μία θέση με τεράστια ευθύνη. Τι μέτρησε, ποια προσόντα κρίθηκαν αρκετά, ποιοι μεσολάβησαν, τι πλάτες είχε; Κι όλοι αυτοί κοιμούνται σήμερα ήσυχοι; Μόνος υπεύθυνος είναι αυτός; 

Δεν αρκεί που ανατέθηκε μια τόσο σοβαρή ευθύνη σε ένα μόνο άνθρωπο, δεν φρόντισαν τουλάχιστον να έχει ο άνθρωπος αυτός τα τυπικά προσόντα. Δεν φτάνει που χάθηκαν δισεκατομμύρια χωρίς να εκσυγχρονιστούν οι σιδηρόδρομοι, αφέθηκε ένας άνθρωπος, με προσόντα αχθοφόρου, να ελέγχει την κυκλοφορία των τρένων φορτωμένα με ανθρώπους που δεν ξέρουν πως από τύχη ζούμε, αλλά κάποτε δεν είναι αρκετή.