Τα πρώτα δείγματα γραφής της νέας κυβέρνησης Μητσοτάκη αν μη τι άλλο είναι ενδιαφέροντα και προκαλούν ποικίλες συζητήσεις, οι περισσότερες θετικές. Μίλησε περίπου 15 λεπτά στους Υπουργούς του, και τους είπε ένα σωρό πράγματα. Με τον προκάτοχό του συνέβαινε το αντίθετο.

Η χθεσινή, πρώτη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, είχε πανηγυρικό χαρακτήρα, και ήταν η τελευταία που θα διεξαχθεί υπό το άγρυπνο βλέμμα τηλεοπτική κάμερας.

Στο τέλος της, όλα τα μέλη του έλαβαν έναν καλαίσθητο φάκελο (φωτό) με τους στόχους της κυβέρνησης ανά υπουργείο, το πρόγραμμα δράσης ώς τον Δεκέμβριο και ένα 6μηνιαίο σχέδιο πρωτοβουλιών. Η κυβέρνηση, είπε ο Μητσοτάκης, θα λειτουργήσει με αυστηρά χρονοδιαγράμματα και διαρκή αξιολόγηση. Στο τέλος του εξαμήνου όλοι οι Υπουργοί θα πρέπει να παρουσιάσουν τα αποτελέσματα του έργου τους. Στην ουσία, δηλαδή, θα περνούν εξετάσεις. Κι όποιος δεν περνάει, φεύγει. «Να έχετε υψηλούς στόχους, αλλά χαμηλό βλέμμα», τους είπε.

«Δεν αρκούν οι καλές προθέσεις και τα λόγια. Ο κόσμος περιμένει έργα και πράξεις. Δουλεύουμε για το εμείς και όχι για το εγώ. Μειώνουμε κατά το 1/3 τις γραμματείες και τους συνεργάτες των μελών της κυβέρνησης», πρόσθεσε.

Στο τελευταίο θα επιμείνει πολύ. Ειδικό κεφάλαιο αποτελεί η «αποφυγή σύγκρουσης συµφερόντων», όπως λέγεται, και που περιλαμβάνει:

– Δραστικό περιορισµό στον αριθµό µετακλητών υπαλλήλων/ συµβούλων.
– Απαγόρευση πρόσληψης συγγενών πρώτου και δεύτερου βαθµού για τα µέλη της κυβέρνησης και τους υφυπουργούς.
– Απαγόρευση άσκησης οποιασδήποτε επαγγελµατικής και επιχειρηµατικής δραστηριότητας για όλο το κυβερνητικό σχήµα, συµπεριλαµβανοµένων και των γενικών και ειδικών γραµµατέων.
– Απαγόρευση σύναψης οποιασδήποτε σύµβασης µε το Δηµόσιο για όλο το κυβερνητικό σχήµα, συµπεριλαµβανοµένων και των γενικών και ειδικών γραµµατέων, καθώς και για τους συζύγους και τα προστατευόµενα τέκνα τους.

Αρκετή συζήτηση γίνεται στην Ελλάδα, κυρίως από τον χώρο της αντιπολίτευσης, για τον μικρό πράγματι αριθμό γυναικών στο Υπουργικό Συμβούλιο. Ο υποφαινόμενος έχει διατυπώσει πολλές φορές την άποψή του για την… αριθμητική προσέγγιση στο θέμα αυτό, και τάσσεται φανατικά εναντίον κάθε ποσόστωσης. 

Όταν ένας άνθρωπος δεσμεύεται δημόσια ότι όλες οι επιλογές του (για τις οποίες άλλωστε και θα κριθεί), θα γίνουν με αυστηρά αξιοκρατικά κριτήρια, τότε περιμένεις από αυτόν να επιλέξει τους καλύτερους για κάθε πόστο που θα τους χρειαστεί. Ανεξαρτήτως φύλου. 

Πέραν αυτού όμως, κυβέρνηση δεν είναι μόνο ο/η Υπουργός. Υπάρχουν πολλές θέσεις καίριας σημασίας κάτω από αυτές, που ήδη γνωρίζουμε ότι θα καταλάβουν αρκετές γυναίκες, και μάλιστα νέες σε ηλικία. Και αυτή η επιλογή, όμως, όπως είπε στη Στήλη άνθρωπος από το επιτελείο του κ. Μητσοτάκη, έγινε με καθαρά αξιοκρατικά κριτήρια.

Εκεί όμως που πράγματι υπάρχει θέμα, και αυτό θέλει πολλή δουλειά για να αναστραφεί, είναι ότι η είσοδος μιας γυναίκας στην πολιτική (από όπου αρχίζει η ανέλιξη κάθε στελέχους), και στη δημόσια σφαίρα γενικά, δεν γίνεται με τους ίδιους όρους σε σχέση με τους άνδρες. Ο δεσμός της με την οικογένεια, οι υποχρεώσεις της όπως «εκ των πραγμάτων» της έχουν κληρονομηθεί, ο επαγγελματικός χώρος που ακόμα ανδροκρατείται, ο μισθός της που σαφέστατα υπολείπεται, ιδίως σε μεγάλα κομμάτια του ιδιωτικού τομέα, είναι παράγοντες που πράγματι επιφέρουν ανισότητα. 

Σε κοινωνίες που έχουν μείνει πίσω από τις εξελίξεις συγκριτικά με άλλες χώρες της ΕΕ, όπως η ελληνική και η κυπριακή, η γυναίκα πράγματι έχει περισσότερα εμπόδια μπροστά της, και αυτά πρέπει να φύγουν. Δεν πιστεύω ότι ο τρόπος της «επιδοτούμενης καταξίωσης» είναι ο σωστός. Αντίθετα, τον βρίσκω προσβλητικό, και όπου εφαρμόστηκε απέτυχε. 

ΥΓ: Στις νέες γυναίκες, που διορίστηκαν σε σημαντικές θέσεις στον νέο κυβερνητικό μηχανισμό, έχω πολλές ελπίδες. Το γεγονός και μόνο ότι ο Πρωθυπουργός «παρέκαμψε» την ώς τώρα γραμμή, που θέλει σχεδόν όλη την κυβέρνηση να βγαίνει από εκλεγμένους αντιπροσώπους, και διόρισε 47 εξωκοινοβουλευτικούς (ανάμεσά τους πολλές γυναίκες), το βρίσκω θετικό. Αν από κάτι πάσχει η πολιτική σήμερα, είναι από την «πολλή πολιτική» που, όπως ξέρουμε, παράγει πολλή κουβέντα και λιγότερη πράξη.