Ναι, αυτός ο Αύγουστος έχει ειδήσεις. Σε αντίθεση με το τι έχει επικρατήσει διαχρονικά, αυτός ο Αύγουστος έδειξε, και δείχνει, ότι υπάρχουν ειδήσεις. Κόντρα στο κλίμα των άκρως απαραίτητων διακοπών και χαλάρωσης, η πολιτική πραγματικότητα της συνεχιζόμενης τουρκικής κατοχής και της νεοεμφανιζόμενης τουρκικής εισβολής στην κυπριακή ΑΟΖ δημιουργεί ειδήσεις. Ειδήσεις, που αν αφεθούν να περάσουν αθόρυβα στη λήθη, ενδεχομένως να επανεμφανιστούν, όχι πια ως απλές ειδήσεις, αλλά ως αμετάβλητες πραγματικότητες που θα καθορίσουν το μέλλον της πατρίδας μας. Καταχρώμαι λοιπόν τον χρόνο που αφιερώνετε για να διαβάσετε αυτό το άρθρο και υπενθυμίζω κάποια συγκεκριμένα δεδομένα, ενόψει των εξελίξεων των επόμενων εβδομάδων:

   Έχουν συμπληρωθεί 25 μήνες από την Πενταμερή Διάσκεψη του Κραν Μοντάνα (τέλη Ιουνίου και αρχές Ιουλίου 2017), όπου είχαμε την κατάρρευση της προηγούμενης διαδικασίας των διαπραγματεύσεων, η οποία –κατάρρευση– σηματοδότησε και την παταγώδη αποτυχία της πολιτικής Αναστασιάδη των τελευταίων χρόνων.

Στη διάρκεια αυτών των 25 μηνών ζήσαμε την εντατικοποίηση της τουρκικής προκλητικότητας και επεκτατικότητας, τόσο στην ξηρά όσο και στη θάλασσα. Προκλητικότητα και επεκτατικότητα, οι οποίες ενθαρρύνθηκαν από την πρόχειρη και πλαδαρή αντιμετώπιση της τουρκικής πολιτικής εκ μέρους της κυπριακής Κυβέρνησης, από την απουσία οποιασδήποτε στρατηγικής ή οποιουδήποτε σχεδίου και από την έλλειψη πολιτικής βούλησης της Κυβέρνησης Αναστασιάδη για δημιουργία πολιτικού, διπλωματικού και οικονομικού κόστους στην Τουρκία, ως απάντηση στην αδιάλλακτη πολιτική της στο Κυπριακό.

Παράλληλα, αυτούς τους 25 μήνες διαπιστώσαμε πόσο αλλοπρόσαλλη, αντιφατική, αποσπασματική και επιφανειακή είναι η πολιτική του Προέδρου Αναστασιάδη στο Κυπριακό. Ενδεικτικά, υπενθυμίζεται ότι αμέσως μετά το Κραν Μοντάνα και μέχρι τις Προεδρικές Εκλογές του 2018, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και ο ΔΗΣΥ πανηγύριζαν για το Πλαίσιο Γκουτέρες, το οποίο χαρακτήριζαν ως το μεγαλύτερο επίτευγμά τους. Αμέσως μετά τις Προεδρικές Εκλογές και για αρκετούς μήνες, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αμφισβήτησε το περιεχόμενο του Πλαισίου Γκουτέρες (αμφισβήτησε δηλαδή το περιεχόμενο του μεγαλύτερου επιτεύγματός του), επινόησε την ύπαρξη δύο διαφορετικών προσχεδίων του εν λόγω Πλαισίου και όταν η ύπαρξη δύο προσχεδίων «δεν έπιασε», επινόησε το «χαμένο πρακτικό» το οποίο, όμως, ουδείς έχασε τελικά. Πλέον, άγουμε την περίοδο που οι οπαδοί του Πλαισίου Γκουτέρες επικαλούνται δικές τους ερμηνείες, όπως τους βολεύει, αναλόγως κόμματος ή ακροατηρίου.

  •     Πριν από 10 μέρες και πιο συγκεκριμένα στις 9 Αυγούστου 2019, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης συναντήθηκε με τον κατοχικό ηγέτη Μ. Ακιντζί. Παρά το γεγονός ότι για μήνες δεν διαπιστωνόταν εύφορο έδαφος για μια τέτοια συνάντηση, παρά το γεγονός ότι η Τουρκία συνεχίζει τις παραβιάσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, παρά το γεγονός ότι η τουρκική ρητορική είναι πλήρης απειλών και προκλητικών δηλώσεων και παρά το γεγονός ότι ανακινήθηκε ξανά το σενάριο εποικισμού της Αμμοχώστου, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης έκρινε ότι αυτή η περίοδος είναι κατάλληλη για να γίνει συνάντηση με τον κ. Ακιντζί. Αξίζει να σημειωθεί ότι το «κάδρο» της εν λόγω περιόδου συμπληρώνεται από την εμμονή της τουρκικής πλευράς να θέσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων του Κυπριακού το θέμα του φυσικού αερίου και από την πρόσφατη υποχώρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας στο θέμα του λεγόμενου «ΜΟΕ» για την κινητή τηλεφωνία, το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, «άδειασε» ουσιαστικά κάθε προσπάθεια εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης για επιβολή μέτρων και κυρώσεων κατά της Τουρκίας.
  •    Η εν λόγω συνάντηση του Προέδρου Αναστασιάδη με τον κατοχικό ηγέτη, Μ. Ακιντζί, συνοδεύτηκε από εκατέρωθεν δηλώσεις, οι οποίες κάνουν τους μυθικούς χρησμούς της Πυθίας να ξεχωρίζουν για τη σαφήνειά τους, ενώ οι προσδοκίες στρέφονται πλέον στους εκκρεμούντες –και περιβόητους πια– Όρους Αναφοράς και στην Τριμερή Συνάντηση της Νέας Υόρκης, ανάμεσα στον Πρόεδρο Αναστασιάδη, τον κατοχικό ηγέτη και τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ.
  •     Μέσα σε αυτό το σκηνικό εμφανίστηκαν ξανά οι κράχτες του Πλαισίου Γκουτέρες, οι οποίοι επικαλούνται δικές τους επινοήσεις, εντελώς διαφορετικές από το Πλαίσιο Γκουτέρες, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να το ωραιοποιήσουν και να το πλασάρουν στη διαπραγμάτευση που ενδέχεται να αρχίσει σύντομα.
  •    Το Πλαίσιο Γκουτέρες ένα και μοναδικό, ανέκαθεν, περιέχεται στην Έκθεση Γκουτέρες της 28ης Σεπτεμβρίου 2017 και πιο συγκεκριμένα, στις παραγράφους 18 έως 27, υπό τον τίτλο «Οι συναντήσεις στο Κραν Μοντάνα». Ας σημειωθεί ότι η εν λόγω Έκθεση είναι το μόνο επίσημο και δημόσιο έγγραφο των Ηνωμένων Εθνών σχετικά με το τι ακριβώς έγινε στο Κραν Μοντάνα.
  •     Το Πλαίσιο Γκουτέρες, όπως περιέχεται στην εν λόγω Έκθεση (παρ. 18-27), είναι, δυστυχώς, αρκετά σαφές σε ό,τι αφορά τις επικίνδυνες υποχωρήσεις Αναστασιάδη, δηλαδή την αποδοχή της εκ περιτροπής Προεδρίας και των βέτο, την εκχώρηση πρώτου λόγου στους παράνομους χρήστες των κατεχόμενων περιουσιών, τις δυνατότητες ελεύθερης έλευσης των Τούρκων πολιτών στην Κύπρο και την αποδοχή –σε μεγάλο βαθμό– του τουρκικού χάρτη. Αντίθετα, το Πλαίσιο Γκουτέρες είναι εντελώς ασαφές σε ό,τι αφορά το θέμα «της παρουσίας ελληνικών και τουρκικών στρατευμάτων» (με αυτή τη φράση περιγράφονται και εξισώνονται τα τουρκικά κατοχικά στρατεύματα με τη νόμιμη ΕΛΔΥΚ), το οποίο –θέμα– παραπέμπεται στους «πρωθυπουργούς των τριών Εγγυητριών Δυνάμεων», χωρίς να γίνεται αναφορά σε αποχώρηση. Παράλληλα, στο θέμα των εγγυήσεων, το Πλαίσιο Γκουτέρες είναι ανεπαρκές, αφού αναγνωρίζει μόνο το «μη-βιώσιμο» του μονομερούς επεμβατικού δικαιώματος και παραπέμπει σε ένα «νέο σύστημα ασφάλειας» στο οποίο, όπως αναφέρει, θα έχουν ρόλο οι υφιστάμενες Εγγυήτριες Δυνάμεις.