Αλέξια Βασιλείου: Κάνουμε ένα βήμα με τους πρόσφυγες

Η Αλέξια Βασιλείου, με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Προσφύγων, ετοίμασε μια μεγάλη συναυλία με σπουδαία τραγούδια σε διάφορες γλώσσες και διαλέκτους εμπνευσμένη απ’ τους πρόσφυγες που έχουν ζήσει στην Κύπρο. Σαν ένα αισιόδοξο μουσικό μωσαϊκό.
 

Όλα λίγο-πολύ είναι γνωστά γι’ αυτήν. Σπουδές στη Βοστόνη και στο Berklee College of Music, ένας κλασικός πια δίσκος με την Αλέξια σε jazz mood, η συνεργασία της με την CBS και το «I am Siam» που σκαρφαλώνει στο top 100 της Αμερικής, η συμμετοχή της με «Άσπρο-Μαύρο» στη Eurovision με παρεπόμενο τον πρώτο της δίσκο στην Ελλάδα που σημειώνει ρεκόρ πωλήσεων για πρωτοεμφανιζόμενο καλλιτέχνη με περισσότερα από 300.000 αντίτυπα κι άλλες ποπ επιτυχίες -«Μάτια μου», «Νερομπογιές», «Τα Κορίτσια Ξενυχτάνε», «Δίλημμα»-, ηχογραφήσεις δίσκων στη Βουλγαρία με τη Συμφωνική της Βουλγαρίας, συνεργασίες με τον Μίκη Θεοδωράκη και περιοδείες, κι άλλες συνεργασίες με τη Milva, τη Ρένα Βλαχοπούλου, τον  Stevie Wonder, τον Χαριτοδιπλωμένο και άλλους πολλούς, η αγάπη της για την Αμμόχωστο, για τον κόσμο, για τη ζωή, ένα μεγάλο διάλειμμα από όλους και από όλα και η επιστροφή το 2011 με έναν εξαιρετικό τριπλό δίσκο που επανεφεύρει τον μουσικό εαυτό της.

Η αλήθεια είναι πως εκεί έξω υπάρχουν καλλιτέχνες πειθαρχημένοι που ελέγχουν μέχρι και την τελευταία νότα που θα βγει απ’ το καλοκουρδισμένο πιάνο τους. Απ’ την άλλη, είναι και άλλοι που κάνουν ό,τι τους πουν οι δισκογραφικές τους εταιρείες ακολουθώντας κατά γράμμα συμβουλές μιας στρατιάς από marketers. Και είναι και η Αλέξια. Μια κατηγορία από μόνη της. Μια καλλιτέχνις-μουσικός. Που γράφει στίχους, συνθέτει μουσική, τραγουδά, αυτοσχεδιάζει στη σκηνή με την υπέροχη φωνή της, που ψάχνεται, που δεν αδιαφορεί, που είναι υπέρ της αποδοχής, κατά των όποιων διακρίσεων. Αυτά τα τελευταία αποτέλεσαν αφορμή για τη συναυλία που ετοιμάζει στις 20 Ιουνίου, ημέρα που έχει ανακηρυχθεί από τον ΟΗΕ ως «Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων».

Τι θα δούμε, λοιπόν, στη μεγάλη συναυλία που θα πραγματοποιηθεί στην τάφρο των Ενετικών τειχών της πρωτεύουσας; «Εκείνη τη μέρα, τιμούμε την Παγκόσμια Μέρα Προσφύγων και θα γίνουν 100 διαφορετικές εκδηλώσεις σε όλη τη γη. Μου πρότεινε λοιπόν η Ύπατη Αρμοστεία, πριν από 3 μήνες, να κάνω αυτή τη συναυλία ενώ μετά ήρθε και το Υπουργείο Εσωτερικών να συνδράμει. Μετά από έρευνα, μελέτη και την εξεύρεση του κατάλληλου ρεπερτορίου, θα αποτίσουμε φόρο τιμής σε όλους τους πρόσφυγες στην Κύπρο ανά τους αιώνες και σε όλες τις κοινότητες που έζησαν και ζουν εδώ». Ακούω το track list που ετοίμασε ενώ σιγομουρμουρίζει μελωδίες και στίχους. «Θα πω τραγούδι στα Ισπανοεβραϊκά, γνωστή επίσης ως Λαντίνο γλώσσα, ένα απ’ τα ωραιότερα που έχω ακούσει ποτέ το “Adios querida”. Ξέρεις ότι είχαμε 50 χιλιάδες Εβραίους στην Κύπρο; Θα τραγουδήσω μια μελωδία των Μαρωνιτών, θα έχω αραβικά, αρμένικα αλλά και δικά μου τραγούδια από το Re-be, που αφορούν την προσφυγιά».

 

Αναρωτιέμαι πώς επηρέασε την ίδια ως προσωπικότητα και καλλιτέχνη η εισβολή και ο ξεριζωμός απ’ τη γενέθλια πόλη της. «Αυτό που συνέβη όταν ήμουν 10 χρονών διέπει τη ζωή μου. Παλαιότερα, δεν περνούσε μέρα που να μην αναπαραγάγω τον εκτοπισμό στο μυαλό μου, σε όλα τα επίπεδα. Μου πήρε πολύ καιρό να καταλάβω ότι δεν είμαι πια εκείνο το μωρό». Παρόλα αυτά, λέει, θέλει η συναυλία να είναι αισιόδοξη. Μια μουσική συνάντηση με φίλους της και ταλαντούχα παιδιά που θα εμπνεύσει και θα ενώσει μέσα απ’ τη χαρά και την αισιοδοξία. Το όλο εγχείρημα προέκυψε απ’ τη συνεργασία της με την Ύπατη Αρμοστεία αφού εδώ και τρία χρόνια η ίδια πηγαίνει σε καταφύγια με ανήλικα κορίτσια, ασυνόδευτα από αφρικανικές χώρες. «Γνωρίζω προσωπικά το κάθε παιδί λοιπόν. Θα συμμετάσχουν και αυτά στη συναυλία μας. Ο σκοπός είναι να αισθανθούν ότι ανήκουν σε ένα σύνολο. Γιατί εκείνο που έψαχνα πάντα, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ήταν να ανήκω κάπου». Επομένως σε αυτή τη συναυλία της Αλέξιας, θα συμμετέχουν έφηβοι και παιδιά, από την Κύπρο αλλά και πρόσφυγες που έρχονται τώρα στο νησί από το Καμερούν, από τη Σομαλία και αλλού. «Θα τραγουδήσουν μαζί μου, εκτός απ’ τη χορωδία Amalgamation, με τη Βίκυ Αναστασίου, 35 ταλαντούχα παιδιά. Μια από τις εκπλήξεις της βραδιάς είναι που θα πούμε όλοι μαζί το “Stand by me” με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Μάλιστα, έχουμε και ένα βίντεο που θα παίξει εκείνο το βράδυ με έναν απ’ τους συνθέτες του τραγουδιού, τον Mike Stoller που τον ξέρω πολλά χρόνια απ’ το Λος Άντζελες. Έχουμε επίσης ένα βίντεο απ’ τον φίλο μου τον Justin Chambers, που είναι πρωταγωνιστής στο Grey’s Anatomy (σ.σ. ο τηλεοπτικός Άλεξ Καρέβ) που μας λέει ότι είναι υπέρ της αποδοχής, κατά των διακρίσεων και της κοινωνικής απομόνωσης ομάδων. Γενικά διάφοροι φίλοι απ’ όλο τον κόσμο που πιστεύουν σε αυτό που πιστεύω κι εγώ –ότι πρέπει να βοηθά ο ένας τον άλλον, να έχουμε ενωτικό πνεύμα, να αποδεχτούμε τη διαφορετικότητα σε όλα τα επίπεδα, μας στηρίζουν. Αυτό είναι το ουσιαστικό νόημα της ζωής και με αυτό πρέπει να πορευόμαστε».

Info: Η συναυλία της Αλέξιας θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 20/6 στις 20:30. Τάφρος Κωνστάντζα, Λευκωσία. Είσοδος Ελεύθερη