Ολική επαναφορά – Total recall

Στο τέλος του 21ου αιώνα ένας βιομηχανικός εργάτης που ζει μια ζωή ρουτίνας επισκέπτεται μια εταιρεία η οποία «μετατρέπει τα όνειρα σε πραγματικότητα» για να ζήσει λίγο σαν μυστικός πράκτορας. Εκεί όμως τα πράγματα περιπλέκονται και ο ίδιος μπαίνει στο στόχαστρο της αστυνομίας σαν αληθινός καταζητούμενος πράκτορας. Το remake του άκρως ψυχαγωγικού cult favorite του 1990 (από ένα διήγημα του μάστορα της ΕΦ Φίλιπ Ντικ) κατακρεουργήθηκε από –σχεδόν- το σύνολο της κριτικής και αγνοήθηκε επιδεικτικά από το κοινό που το κατέστησε μία από τις πιο ηχηρές φλόπες του 2012. Συνήθως όταν κοινό και κριτική συμφωνούν υπάρχει μια πολύ μεγάλη πιθανότητα να υπάρχει όντως φωτιά και το καρπούζι να βγει μάπα. Όμως σ’ αυτήν εδώ την περίπτωση ας πούμε πως το «Total Recall» στάθηκε άτυχο και έπεσε θύμα των ίδιων του των φιλοδοξιών. Για αρχή, τα περισσότερα εύσημα πάνε στην καλλιτεχνική διεύθυνση, με την εντυπωσιακότερη (και πειστικότερη) απόδοση μιας φουτουριστικής δυστοπίας (το ψωμοτύρι του Ντικ) που είχαμε να δούμε από την εποχή του «Blade Runner». Τεράστιες, δαιδαλώδεις, κατασκευές που καταργούν κάθε γνωστό κανόνα αρχιτεκτονικής (και φυσικής), φτώχεια, καταχνιά και μουντή ατμόσφαιρα στην «Αποικία» που έρχεται σε έντονο κοντράστ με τις φωτεινότερες και πλουσιότερες Ηνωμένες Πολιτείες της Βρετανίας. Δεύτερο ατού η δράση. Με τον Λεν Γουάιζμαν πίσω από την κάμερα ξέρεις ότι θα σε πάρει και θα σε σηκώσει – κι αυτό ακριβώς συμβαίνει. Από την εναρκτήρια σκηνή μέχρι το εκρηκτικό –αλλά πέρα για πέρα προβλέψιμο- φινάλε η καλογυρισμένη δράση δεν σταματά ποτέ. Τρίτο συν, η συνύπαρξη Κέιτ Μπέκινσεϊλ και Τζέσικα Μπίελ, και τα μεταξύ τους catfights να σε κάνουν να θέλεις κι άλλο. Αν τα παραπάνω αρκούν, τότε θα περάσεις καλά. Αν θέλεις και το κατιτίς παραπάνω, όπως π.χ. την fan αίσθηση, το gore και το σαρδόνιο χιούμορ που έστειλαν το original στη χώρα του cult ή έστω κάποιο ψήγμα πρωτοτυπίας, τότε μάλλον θα μείνεις με την όρεξη. Το βασικό πρόβλημα με το «Total Recall» είναι ότι όταν τελειώσει θα δυσκολευτείς να το ανακαλέσεις στη μνήμη ή να το ξεχωρίσεις από ότι δυστοπικό έχεις δει τα τελευταία χρόνια. Μ.Ν.